Michał Jaworski (językoznawca)
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
6 września 1996 |
Zawód, zajęcie | |
Odznaczenia | |
Michał Eugeniusz[1] Jaworski (ur. 4 września 1921 w Warszawie, zm. 6 września 1996 tamże) – polski językoznawca i dydaktyk, profesor nauk humanistycznych[2].
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Syn Jana i Janiny z domu Tomaszewska. W czasie powstania warszawskiego w stopniu podporucznika dowodził plutonem 6 kompanii „Jeremi” II batalionu „Lecha Grzybowskiego” Zgrupowania „Chrobry II” I Obwodu „Radwan” (Śródmieście) Armii Krajowej. Po kapitulacji powstania w niewoli niemieckiej (nr jeniecki 101956)[1]. W 1949 roku ukończył studia na Uniwersytecie Warszawskim. Doktoryzował się w 1967, natomiast stopień doktora habilitowanego uzyskał w 1977 roku. Tytuł naukowy profesora nauk humanistycznych otrzymał w 1981[2].
Początkowo pracował jako nauczyciel w szkołach średnich oraz studium nauczycielskiego, a w latach 1957–1963 był wizytatorem z ramienia Ministerstwa Oświaty[2]. W 1959 roku odbył staże w Austrii i Szwajcarii. W 1969 podjął pracę na stanowisku docenta w Wyższej Szkole Nauczycielskiej w Kielcach, przekształconej następnie w Wyższą Szkołę Pedagogiczną. Był pierwszym dziekanem Wydziału Humanistycznego (1969–1974), a od 1975 do 1987 roku sprawował funkcję dyrektora Instytutu Filologii Polskiej. Był nadto w latach 1974–1990 członkiem Komitetu Językoznawstwa PAN.
Był uczniem Witolda Doroszewskiego, Juliana Krzyżanowskiego, Zenona Klemensiewicza i Jana Tokarskiego. Specjalizował się w gramatyce opisowej współczesnej polszczyzny i dydaktyce języka polskiego[2]. Był autorem podręczników i ćwiczeń do języka polskiego dla szkół podstawowych i zawodowych. Należał do Towarzystwa Kultury Języka, pełniąc funkcję prezesa zarządu głównego (1988–1996).
Ważniejsze publikacje
[edytuj | edytuj kod]- 1959: „Gramatyka opisowa języka polskiego z ćwiczeniami” (współautor)
- 1969: „Nauczanie gramatyki języka ojczystego w szkołach podstawowych – studium porównawcze”
- 1974: „Podręczna gramatyka języka polskiego”
- 1978: „Metodyka nauki o języku polskim”
- 1988: „Terminy i pojęcia w programach i podręcznikach szkoły podstawowej”
- 1990: „Terminy i pojęcia w programach i podręcznikach szkół ponadpodstawowych”[2]
Ponadto był autorem 15 podręczników gramatyki dla wszystkich szczebli szkół[2].
Odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
- Złoty Krzyż Zasługi
- Srebrny Krzyż Zasługi
- Medal Komisji Edukacji Narodowej
- Warszawski Krzyż Powstańczy
- Medal za Warszawę 1939–1945
- Srebrny Medal „Zasłużonym na Polu Chwały”
- Krzyż Armii Krajowej
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Powstańcze Biogramy – Michał Jaworski [online], www.1944.pl [dostęp 2018-07-22] (ang.).
- ↑ a b c d e f Wincenty Okoń: Nowy słownik pedagogiczny. Warszawa: Wydawnictwo Akademickie „Żak”, 2001, s. 153. ISBN 83-88149-41-5.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Współcześni uczeni polscy. Słownik biograficzny, t. 2, H–Ł, red. nauk. J. Kapuścik, Warszawa 1999, s. 184-185.
- Prof. dr hab. Michał Jaworski, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2014-09-13] .
- Absolwenci Uniwersytetu Warszawskiego
- Odznaczeni Krzyżem Armii Krajowej
- Odznaczeni Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski
- Odznaczeni Medalem Komisji Edukacji Narodowej
- Odznaczeni Medalem za Warszawę 1939–1945
- Odznaczeni Srebrnym Krzyżem Zasługi
- Odznaczeni Srebrnym Medalem „Zasłużonym na Polu Chwały”
- Odznaczeni Warszawskim Krzyżem Powstańczym
- Odznaczeni Złotym Krzyżem Zasługi
- Polscy językoznawcy
- Powstańcy warszawscy
- Urodzeni w 1921
- Wykładowcy Uniwersytetu Jana Kochanowskiego w Kielcach
- Zmarli w 1996
- Żołnierze Armii Krajowej
- Ludzie urodzeni w Warszawie